actuellecd

Blog

Kritik

Frank P Eckert, Groove, March 16, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

Das von Joane Hétu kuratierte Montréaler Label Mikroclimat beschränkt sich ebenfalls nicht auf Jazz, nicht mal im weitesten Sinne. Das langformatige Motile cilia (Mikroclimat) des Duos Ora aus Label Co-Betreiber Maxime Corbeil-Perron und Stéphanie Castonguay spielt zum Beispiel im von Industrial und Noise her denkenden Dark Ambient mit Überschneidungen zu modernen Post-Club-Experimenten. Aber eben mit den Werkzeugen der freien Improvisation und der elektroakustischen Komposition, semi-akustisch assembliert.

… plays in dark ambient thinking from industrial and noise with overlaps to modern post-club experiments.

Kritik

Frank P Eckert, Groove, March 16, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

Jean-François Primeau arbeitet im Kontrast dazu mit abstrakt gemachten Klängen analoger Synthese an einem kein bisschen abstrakten Projekt, nämlich der klanglichen Illustration der Tiefsee und ihrer faszinierend fremden Ökosysteme. Das passiert auf Voyages||Subaqua (Mikroclimat, 1. März) in einer adäquat faszinierenden Mischung aus virtuellen Wasserrauschen, Echolot-Pings, synthetischen Walgesängen und Wummern und Dröhnen im tiefsten Bassbereich. Ein tiefer Trip.

A deep trip.

Kritiek

Ben Taffijn, Nieuwe Noten, April 2, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

De invloed van John Cage op de hedendaags gecomponeerde muziek kan moeilijk worden overschat en in tegenstelling tot veel andere grote namen uit de vorige eeuw wordt zijn muziek nog opvallend vaak uitgevoerd, met als hoogtepunt de vorig jaar verschenen box van Apartment House met daarop alle zogenaamde ‘Number Pieces’, uitgebracht door Another Timbre. Maar er is meer. Ook Quartetski bracht onlangs twee ‘Number Pieces’ uit, bij Ambiances Magnétiques, te weten Four6 en One7 en bij Naxos verscheen vorig jaar de Cd American Percussion Works waarop Percurama onder andere ‘First Construction (in Metal) ’ uitvoert.

Apartement House nam dertien stukken op, ze komen hier morgen aan bod, in een bezetting tussen vijf en dertien leden (het eerste getal van de ‘Number Pieces’ duidt op het aantal uitvoerenden, het tweede op de volgorde binnen de stukken voor die bezetting. ‘Four6’ is dus het zesde stuk in een bezetting voor vier musici), Four6 en One7 vallen daarbuiten. Soms schreef Cage een stuk specifiek voor een instrument, meestal liet hij het echter open, iets dat ook geldt voor de twee stukken die Quartetski hier uitvoert. Four6 dat hij schreef in 1992, het laatste jaar van zijn leven heeft als aanduiding ‘four performers’. Het geeft dit bijzondere kwartet, bestaande uit percussionist Isaiah Ceccarelli, rietblazer Philippe Lauzier, Pierre-Yves Martel actief in de weer met de viola da gamba en diverse objecten en gitarist Bernard Falaise, de mogelijkheid Cage’ materiaal maximaal naar hun hand te zetten. De combinatie van percussie, objecten en rietblazers, viola da gamba werkt perfect, evenals die van akoestische en elektronisch, de elektrische gitaar van Falaise. One7, uit 1990, was dus bedoeld voor één instrument, keuze vrij. Dit kwartet houdt zich er niet aan, al klinkt het hier wel als een onlosmakelijke eenheid, waarbij met name die prachtige wolken van klank opvallen. Niet helemaal conform Cage’ wil, maar wel heel mooi gedaan.

This quartet […] sounds here like an inseparable unit, the beautiful clouds of sound being particularly striking.

Kritik

Frank P Eckert, Groove, March 16, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

Wo das Montréaler Ensemble SuperMusique agiert, bleibt Pop eher außen vor. Was nicht heißen muss, dass die elektroakustischen Improvisationen von Sonne l’image (Ambiances Magnétiques) schwer verständlich oder unzugänglich wären. Mitunter sammeln sie sich sich sogar zu richtigen Songs, um dann direkt wieder in freien Freakout auszubrechen.

Which is not to say that Sonne l’image’s (Ambiances Magnétiques) electroacoustic improvisations are difficult to understand or inaccessible. Occasionally they even gather into proper songs, only to break right back out into free freakout.

Review

Brad Rose, Foxy Digitalis, March 11, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

Inspired (loosely) by different underwater depths, Jean-François Primeau builds interconnected worlds of intricate harshness and beauty. Echoing digital swells grow and attach to the seafloor as bubbling arpeggios zip back and forth through light streams in the water. Glitching blurs fade into the black depths, sending sonar pings as disparate points of light. Drones stretch to the breaking point before circling a metallic drain, turning into humming crystals in the blink of an eye. Primeau’s digitized expanses are wondrous.

Primeau’s digitized expanses are wondrous.

Review

Brad Rose, Foxy Digitalis, February 11, 2022
Monday, April 11, 2022 Press

What a magnificent album from a label (Ambiances Magnétiques) that very much has my attention. Joane Hétu is a composer, saxophonist, and vocalist and her work is always inventive and sonically captivating. Tags collects four ‘orphans’ — pieces that didn’t have a home elsewhere — and shows everything that makes Hétu great. Lithe woodwinds dance across simmering floors while voices shoot upward like ancient machines hidden underground come to life. Beautiful guitar tones gloss through blank corridors, flitting between resonant drones and rippling splurges, interconnected with an underlying sigh of relief. It’s amazing that these four pieces weren’t written with each other in mind because Tags works as a wonderfully cohesive album. Recommended.

What a magnificent album from a label that very much has my attention.